|
Rosh HaNikra in het verre noorden aan de kust, bij de grens met Libanon, is een rotsformatie, direct aan zee, die door de voortdurende werking van de zee is, en nog steeds wordt, gevormd.
De wandeling door de grotto's is een bijzondere ervaring. Het voortdurende spel van water, licht en geluid van de zee is fascinerend. Je bereikt de plaats alleen maar met de steilste kabelbaan ter wereld. Vanouds gebruikten legers de passage over de rotsen om zich te verplaatsen, zoals de Seleuciden, Alexander de Grote, de kruisvaarders. Ook handelskaravanen maakten er gebruik van. De spoorrails die er voor een deel nog liggen samen met de spoortunnels, vertellen het verhaal van de Engelse tijd gedurende de Tweede Wereldoorlog, toen de Engelsen het noodzakelijk vonden om snel transport van goederen en manschappen van Egypte naar Europa mogelijk te maken.
0 Comments
Op het hoogste punt van het Carmelgebergte vind je een kleine kerk, een beeld van Elia en boven op het dak van de gebouwen kun je genieten van het weidse uitzicht over de Jizrael vallei.
In 1 Koningen 18 lezen we het aangrijpende verhaal hoe Elia opkomt voor de eer van de G'd van Israel en grondig afrekent met de afgoderij van de Baalpriesters. De beek Kishon waar met de priesters worden afgegerekend, ligt aan de voet van de Karmel. In gedachten zien we even later koning Achab haast maken om op tijd thuis te zijn voor de regen, die nu na 3 jaar komt en de wegen onbegaanbaar zal maken (1 Kon. 18:46). Elia rent voor de koninklijke wagen uit naar het paleis. Dan moet hij echter vluchten voor een woedende Izebel, de vrouw van Achab. Een stad die door Herodes de Grote werd gebouwd in de 1e eeuw voor de jaartelling, aan de Middellandse zee.
In het Oude Testament/Tenach zul je de naam Caesarea niet tegenkomen. Het is een echte Romeinse stad, gebouwd als een havenstad voor zeelui die in de stormachtige winters op de Middellandse zee een paar maanden moesten overwinteren. In de Byzantijnse tijd, dat is de 4e-6e eeuw, was de stad op haar hoogtepunt en woonden er zo'n 500.000 mensen. De ruines van het Romeinse theater, de paardenrenbaan, het paleis van de Romeinse gouverneur en de restanten onder water van een oude haven, is de moeite waard. Een uitgebreid aqauduct systeem zorgde voor voldoende watertoevoer naar de stad vanuit het Carmelgebergte. Nieuwe Testament: De stad aan de zee is zonnig en was een geliefde badplaats voor rijke Romeinen in de tijd van Jezus. In Handelingen 25 kun je lezen over de gevangenneming van Paulus en gevangenschap in Caesarea. Ook kun je lezen in Handelingen 10 over de Romeinse hoofdman Cornelius die zijn mannen stuurt naar Petrus, in opdracht van een engel. Petrus is op dat moment in Joppe, ook wel Jaffa genoemd. Als je aankomt met het vliegtuig is de metropool Tel Aviv het eerste wat je ziet van Israel.
Tel Aviv-Jaffo is de belangrijkste stad aan de kust van de Middellandse zee. Een moderne stad met veel hoogbouw, de 'stad die nooit slaapt'. Het bruisende Tel Aviv, nog maar 100 jaar oud, is het economische hart van het land. Er zijn mooie stranden, interessante musea, talrijke restaurants. 's Nachts gaat het leven door tot in de vroege uren. In tegenstelling tot Tel Aviv is Jaffo (Joppe) stokoud, zo'n 4000 jaar. Het zou de oudste nog bestaande havenstad ter wereld zijn. De oude stad is geheel gerenoveerd, heeft vele kunstgaleries. De eerste wijk gebouwd buiten de muren van Jaffo is het schilderachtige Neve Tsedek, een bezoekje meer dan waard. Het erbij gelegen verbouwde oude treinstation vanwaar ooit de trein naar Jeruzalem vertrok is een leuke pleisterplaats. Een aanrader is om met een gehuurde fiets Tel Aviv te verkennen. Een weinig bekende plaats in Israel, die door Israelies zelf maar ook door mensen die de plaats hebben ontdekt, wordt bezocht en gewaardeerd. Het laat een belangrijk en bepalend stuk van de geschiedenis van het ontstaan van Israel zien.
In het jaar 1945 begon een kleine groep jongeren aan een geheim project. Acht meter onder de grond werd onder de kibbutz een kogelfabriek gebouwd, in enkele weken tijd. Een belangrijk criterium om bij deze groep te mogen horen was onverschrokkenheid. Het risico bestond om ontdekt te worden door de Britten en zou zeker doodstraf tot gevolg hebben. Tot 14 mei 1948 werden de ondergrondse werkzaamheden door de 45 kibbutzleden voortgezet, daarna kon men bovengronds verder. Op een heuvel, net buiten Rechovot, ligt het Ayalon Instituut. Hier was eens de kibbutz.... Een museum dat deze dappere jongeren en hun werk herdenkt. Voordat de staat Israel werd uitgeroepen, was het Joden verboden om wapens te hebben. Er was van alles te weinig. Met name kogels voor de geweren waren nauwelijks aanwezig. Dit probleem werd onderkend en men begon te bouwen aan de geheime faciliteit waar kogels gemaakt zouden kunnen worden. Toen dit klaar was moest er iets bedacht worden om de luchttoevoer veilig te stellen, om de geluiden te maskeren en om de geur die bij de productie vrijkomt te neutraliseren. Daarom werd bovenop de heuvel in de kibbutz een bakkerij aangelegd met een schoorsteen die de luchtjes afvoerde. In de bakkerij was de toegang tot de ondergrondse werkplaats. Een wasserij werd gebouwd, waarvan de schoorsteen zorgde voor verse lucht. Het lawaai van de wasmachines moest de geluiden van de werkplaats maskeren. De soldaten en officieren van de vlakbij gelegen legerbasis van de Engelsen waren dankbare en trouwe klanten van deze wasserij. De jongeren werkten in ploegen. Een deel werkte bovengronds in de kibbutz, een deel verdween elke ochtend onder de grond en kwam 's avonds pas weer terug. De jongeren die onder de grond werkten, hadden na verloop van tijd chronisch gebrek aan daglicht en UV. Ze werden er ziek van. Bovendien kon hun bleke huid door gebrek aan zonlicht vragen oproepen bij de Britten. De kogelproductie moest echter doorgaan, er was aan alles tekort en legaal kon er niets gekocht worden. Een oplossing werd bedacht: iedereen moest elke dag enige tijd onder de blauwe lamp zitten. Een ander risico was het maken van de kogels. De hulzen werden met de hand met buskruit gevuld. Geen ongevaarlijk werkje. Om de vraag van de kibbutz naar koperen hulzen te verklaren werd er een productielijn van lippenstift opgezet. Achterdochtige Britten kregen een kadootje mee in de vorm van lippenstift, voor hun verloofdes. De verklaring werd geaccepteerd en het werk kon verder. De inspanningen waren niet voor niets. Na het vertrek van de Britten tijdens de Onafhankelijjkheidsoorlog in 1948 waren deze voorraden kogels, die met de hand waren gemaakt, van doorslaggevend belang voor de jonge staat Israel. De kibbutz is nu een museum, een gids ter plaatse leidt groepen rond. Omdat een belangrijk deel van het museum ondergronds is en alleen met een smalle wenteltrap bereikt kan worden, is het niet geschikt voor mensen die beperkt mobiel zijn. Een aanrader voor wie wat meer over achtergronden van het begin van de staat Israel wil weten! |
Ruth bruggeman
De voorpret voor je reis naar Israel begint hier, over uiteenlopende plaatsen in Israel vertel ik iets in deze blogs. Ga mee met je gids op deze virtuele reis! Archieven
Categorieën
All
|
RSS Feed
|
|